Een ongeluk zit in een klein hoekje

Jullie zullen wel denken... 'Heeft ze niks beters te doen dan continu gigantische verhalen op waarbenjij.nu te zetten?' Maar ik maak zoveel mee hier, ik kan er écht bijna een boek over schrijven zoals ik de vorige keer al schreef! Helaas heb ik nu wel iets minder leuks te vertellen. Vanmorgen moest ik namelijk plotseling naar een hotel, omdat gasten geluidsoverlast hadden en hierover wilde praten met de manager. Ze wilden dat ik, als hostess zijnde van dat hotel, er ook bij was. Dus ik op m'n scooter richting het hotel... Helaas ging het vlak voor de hoofdweg van Sousse mis, ik moest de bocht om en net toen ik begon te draaien reed er een auto achteruit. Ik zwaaide eromheen toen ik ineens een andere auto aan zag komen. Ik remde, maar er lag allemaal grind en ineens lag ik op de grond. Vrijwel direct stonden er 3 mannen om me heen die me onder de scooter vandaan trokken, mijn rechterbeen lag er namelijk onder en mijn scooter is echt heel zwaar. Vervolgens werd ik in een stoel neergezet en kreeg ik een glas water in m'n hand gedrukt. Het ging allemaal zo snel... Ik dacht alleen maar; ik moet naar huis. En dus maakte ik dat de man duidelijk en strompelde half in shock weer naar m'n scooter. Ik reed naar huis en pas toen ik voor m'n poort stond besefte ik wat er was gebeurd. Melissa kreeg bijna een hartaanval toen ze me zo zag staan en meteen was er ook een andere collega die m'n wonden begon schoon te maken. Ineens had ik ook heel veel pijn in m'n voet die onder de scooter had gelegen. Even later arriveerde ook Ali die me in een auto direct naar een kliniek bracht. Daar moest ik eerst naar een dokter, die m'n voet bekeek en zei dat hij dacht dat het zwaar gekneusd was. Wel moest ik voor de zekerheid naar radiologie voor een röntgenfoto. En dus hinkelde ik weer terug. Ik was ook echt dé bezienswaardigheid daar, er zaten alleen maar Tunesiërs en ik ben natuurlijk blond, liep in m'n hostesspakje én zat helemaal onder het bloed en viezigheid. Even later kwam ook m'n baas in de kliniek aan met nog iemand van kantoor. Ik was inmiddels in een rolstoel gezet omdat ik niet kon staan op m'n voet. Er werden 4 (!!) röntgenfoto's gemaakt; van m'n voet, m'n voet vanaf de andere kant, m'n been... Vervolgens zou ik 10 minuten moeten wachten. Nou dat werd dus 3 kwartier. Eerst werd ik weer terug geroepen en voelde een dokter nogmaals aan m'n voet, een tijd later moest ik wéér terug komen omdat ze niet 100% zeker wisten of het niet gebroken was. Vervolgens werden er dus nog 2 röntgenfoto's gemaakt... Daar lag ik weer! Uiteindelijk waren ze er dan over uit; niet gebroken maar zwaar gekneusd. Maar ik was nog niet klaar hoor. Ik moest weer terug naar de dokter die me vertelde dat de bult die op mijn voet zat een bloeduitstorting was. Verder vertelde hij hoe ik voor m'n voet moest zorgen en kreeg ik pijnstillers voorgeschreven. Hierna moest ik naar een apotheek om de wonden schoon te laten maken (best pijnlijk) en voor de zekerheid kreeg ik nog een tetanus injectie. Al met al was ik 4 uur bezig geweest... Een typisch geval van; als je nog is wat weet...!
De komende dagen werk ik dus niet en lig ik thuis op de bank met m'n voet omhoog. Het is wel heel lastig, want ik kan nu nog niet op m'n voet staan en moet overal naartoe hinkelen. Da's heel vermoeiend kan ik je vertellen. Gelukkig is iedereen heel lief; m'n baas heeft me al meerdere keren gebeld dat als ik iets nodig heb ik het moet zeggen, en ook m'n huisbaas en mohammed zijn al langs geweest om te kijken hoe erg het was en om te zeggen dat ik ze altijd kan roepen als er iets is. Ze zeiden; 'we zijn familie!' 'S avonds kreeg ik nog een bosje bloemen van Ali. Echt wel heel lief dus, maar ik zal blij zijn als ik weer gewoon kan lopen.

Nu weer de leuke verhalen! Afgelopen donderdag had ik bijvoorbeeld weer welkomstbijeenkomsten, 6 dit keer, met voor het eerst ook 2 grote erbij. Bij het 2de hotel had ik ongeveer 25 man en moest ik dus echt een presentatie geven. Als ik een kleine bijeenkomst heb ga ik namelijk niet staan, maar bij de gasten zitten en is het meer een gesprek. Maargoed, ik hield dus m'n verhaal (dat ken ik nu inmiddels wel uit m'n hoofd) en werkte langzaam naar het belangrijkste gedeelte toe: de excursies! Ik had er blijkbaar goed over vertelt, want na m'n verhaal was ik 1,5 uur bezig met het uitschrijven van tickets en kwam ik hierdoor zelfs een kwartier te laat in het volgende hotel. Ik had voor meer dan 200% verkocht! (Sommige mensen boeken meerdere excursies en dan kan je dus meer dan 100% verkopen.) Het verkopen gaat steeds makkelijker. Zo was er bijvoorbeeld een gezin dat een paar excursies boekten en zich vervolgens hardop afvroegen wat ze nog meer konden doen. 'De lichtshow misschien?', stelde ik voor. Ze vroegen me wat dat precies inhield, ik vertelde er zo enthousiast mogelijk over en zei dat het een unieke ervaring was en hoppa, ze boekten!
Ook zijn er gasten die denken dat het gras groener is bij de buren en vragen dan aan mij of ze bepaalde excursies niet ook bij de plaatselijke Ali Baba kunnen boeken. 'Jahoor', zeg ik dan, 'maar bij zulk soort verkopers loopt u wel een risico. Mocht een boot bijvoorbeeld niet uitvaren in verband met harde wind, dan loopt u de kans dat u uw geld niet terug krijgt. Bij ons krijgt u dan gegarandeerd uw geld wél terug.' Vervolgens voeg ik er nog liefjes aan toe dat ik niet zeg dát het zal gebeuren, maar dat als het wel gebeurd wij niets voor ze kunnen doen. Vaak boeken de gasten dan toch bij mij en niet bij Ali Baba. Goed voor de omzet, de targets die we moeten halen en uiteraard voor mijn commissie. ;) Pas heb ik commissie gehad voor de 10 dagen in juni en ik kan vertellen dat dat niet tegenviel. Op maandbasis is het dus al helemaal een groot bedrag... $$! :P

Ook heb ik inmiddels 2 guide parties meegemaakt; feesten dus speciaal georganiseerd voor guides (de term die ze hier gebruiken voor hosten en hostessen). We zijn natuurlijk een belangrijke factor in de toeristenindustrie hier, en ik merk dan ook aan alle kanten dat mensen me proberen te paaien. Het eerste feest was in Acqua Palace in Port el Kantaoui. Dit feest was alleen voor Tunisie Voyages en Tui (Tui Duitsland, Engeland, Belgie, Nederland etc.) en dus een redelijk besloten feestje. We kregen een diner aangeboden en na afloop werden de glijbanen aangezet. Ik had m'n bikini wel aan maar sloeg toch maar even over. :P
Het 2de feest was in openlucht discotheek Bora Bora. Dit feest begon ook meteen een stuk later (21.30 uur) maar deze was voor alle guides; van alle agencies en alle nationaliteiten. Best groot dus! Er was een barbecue en we kregen gratis wijn en bier. Ja, hostess zijn is helemaal zo gek nog niet hoor! Ik heb nog nooit zoveel voordeeltjes gehad.
Pas zat ik ook in een hotel met allemaal gasten om me heen en wilde ik net beginnen met m'n welkomstbijeenkomst, toen de receptionist ineens aan de gasten kwam vragen of alles naar wens was. Onder het mom van 'kijk is hoe leuk wij zijn met onze gasten', kregen de gasten ook allemaal een snoepje en ik kreeg er zelfs 2 mét een schouderklopje. Uiteraard schrijf ik na deze ervaring dit hotel zeer hoog aan. ;)

Verder zijn we pas ook voor het eerste uit geweest, met Ali die zichzelf uitnodigde toen ik vroeg wat leuk was om naartoe te gaan. We gingen naar de Living en de Bananas en ik kan je vertellen: uitgaan met een Islamitische jongen is best apart. De familie van Ali is niet streng Islamtisch, zijn zus draagt bijvoorbeeld geen hoofddoek en zijn vader drinkt gewoon alcohol, maar de verschillen met de Westerse cultuur zijn toch nog heel groot. Zo zat hij maar een beetje voor zich uit te staren met een colaatje in z'n hand. Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij naar schaars geklede meisjes en als er een jongen te dicht bij ons in de buurt kwam of langs liep trok hij ons weg. Ook als we met hem over straat lopen worden we niet lastig gevallen of nageroepen. Dat is echt wel fijn, want die mannen hier ben ik zo zat! Pas, toen Melissa en ik boodschappen gingen doen, stond er ook weer een jongen uitgebreid te kijken. Ik zei het op een nogal geïrriteerde manier tegen Melissa. Op een gegeven moment draaide die jongen zich naar me toe en zegt; 'toevallig spreek ik Nederlands'. Misschien zou een normaal iemand knalrood worden, maar ik antwoordde direct: 'nou da's mooi, dan weet je meteen hoe ik erover denk!' Echt hoor, die mannen zijn echt respectloos naar ons westerse vrouwen. Zoals ze zich uiten tegenover ons, dat zouden ze bij een Tunesische vrouw écht niet hoeven doen. Ik vind het ook ronduit belachelijk hoe ze zich gedragen, want ik heb me al redelijk aangepast en loop ondanks de hitte meestal toch met bedekte knieën en schouders. Inmiddels ben ik dus absoluut niet aardig meer tegen deze mannen. Toch zijn er ook wel aardige mensen hoor. Ik liep bijvoorbeeld een keer met Melissa naar de stalling waar m'n scooter stond, ik liep voor haar en ineens kwam er een jongen naast mij lopen en weer een andere naast haar. Die naast mij liep begon tegen me te praten, maar zoals altijd negeerde ik het. Op een gegeven moment zei hij; 'I say hello!' Waarop ik zei; 'And I say goodbye.' Hierna kwam de man van de stalling aanlopen, die in het Arabisch de jongens duidelijk maakte dat ze op moesten hoepelen. Dat was echt de eerste keer dat ik het idee had dat een man verder keek dan 'het zijn maar vrouwen'. Ook bij Farmer's Burger dachten we vrienden te hebben gemaakt. Er was namelijk een medewerker die altijd helemaal begon te stralen als wij weer is binnen kwamen lopen (die cheeseburgers daar zijn zooo lekker) en die ons altijd een lolly gaf. Nu begreep ik ineens waarom, want op een keer vroeg hij me mee uit. Of ik met hem een rondje over de Medina wilde lopen. Nou nee dankje feestelijk!

Deze week maakte ik ook voor het eerst mee dat gasten m'n bus misten. Netjes op tijd stond ik met bus en al om 05.20 uur voor het betreffende hotel. Er stonden alleen geen gasten klaar, en dus liep ik maar even naar de receptie toe. Helaas konden zij me niet aan het juiste kamernummer helpen (daar heb je wat aan), maar wat ze wél voor me deden was de verkeerde gasten uit bed bellen. Wat een kneuzen, ik stond aardig voor lul tegenover de gast in kwestie. Ik heb vervolgens nog wel een kwartier gewacht maar uiteindelijk besloot ik dat ik de andere gasten niet langer kon laten wachten en vertrokken we dus, zonder de gasten. De gasten misten uiteindelijk niet hun vliegtuig maar moesten wel een taxi nemen naar de luchthaven, wat ze iets minder grappig vonden. Maarja, gasten hebben wel vaker de neiging om een hostess te verwarren met een kleuterleidster. Ze denken niet alleen dat je ze wakker komt maken en aan hun handje naar de bus leidt, maar ze komen ook met vragen naar je toe als 'van hoe laat tot hoe laat is het diner?'. Iets wat ik zelf bij de receptie zou gaan vragen en niet bij de hostess. Maarja, dan loop ik zelf dus maar even naar de receptie en vraag het voor ze en breng dan met m'n allerbreedste Tui smile het verlossende antwoord!

Gisteren hadden we ook weer heerlijk een dagje vrij, maar niet dat we uit hebben gerust hoor! 'S ochtends vertrokken we richting Port el Kantaoui, ik moest eerst nog tanken want de meter van de benzine was weer is binnen een halve dag gedaald van een halve tank naar leeg, nadat dit voor me gedaan was gingen we richting een catamaran boot. Na 3 stappen op deze boot gezet te hebben hoorde ik 'hee, zij is van Arke!'. Ik keek op en zag 2 van mijn gasten die ik de catamaran excursie had verkocht. Ehh, hoi! Is dat even leuk, samen met je hostess op 1 boot! Onder begeleiding van de muziek van Dido ('I will go down with this ship...') dobberden we 2 uur rond. Lekker bruin worden dus! De catamaran beschikte over ramen onderin de boot waardoor je de onderwater wereld kon bewonderen. Nu zal je in Tunesië geen prachtig koraal vinden, maar voor de kust zag ik allemaal vissen, wat wel heel stoer was om te zien. Na het catamaran avontuur gingen we quad rijden. We konden vrijwel meteen met een groep mee, alleen waren er geen normale quads meer beschikbaar en moesten wij dus op, zoals ik ze noemde, 'monster trucks'. Ze waren echt gi-gan-tisch! De man van het bedrijf zag blijkbaar onze angstige gezichten, want hij wist ons trots te vertellen dat je normaal gesproken voor deze quads meer moest betalen omdat ze veel beter en zwaarder zijn (en groter dus ook). Heel fijn, maar we gingen toch al gratis mee dus van een financiële meevaller was geen sprake. Op zowel het bonnetje van de catamaran als van het quad rijden stond bij prix namelijk mooi 'gratuit – representatives' vermeld, onder het mom van 'het is goed om te weten wat je verkoopt' :P. Maargoed, het werd wel mooi de monster truck dus! Toen ik er eenmaal op zat viel mij een opgeplakte waarschuwing op de quad op, waar als eerste gemeld werd dat normaal gebruik van de quad verwondingen en de dood zou voorkomen. Mijn handen werden inmiddels met de seconde klammer... Gelukkig viel het quad rijden goed mee, ze scheurden niet als gekken rond en dus kan ik vol opluchting zeggen dat ik de tocht op een monster truck overleefd heb! Aan het eind van de rit zagen we eruit alsof we al een paar maanden niet meer gedoucht hadden en gingen we lekker naar huis om te douchen. 'S avonds hadden we ons derde guide feest. We zouden met een bus vanaf het kantoor naar de locatie rijden. Wij waren 5 minuten te laat (om 20.00u zou de bus vertrekken) en alhoewel ik mijn integratie in het verkeer hier al succesvol voltooid heb, begrijp ik de rest van de cultuur blijkbaar toch nog niet. Ik was namelijk bang dat de bus al weg zou zijn maar toen wij aankwamen zat er zelfs nog niemand in! De groep hostessen die mee zouden gaan waren nog in werkoverleg en daar moesten we dus op wachten. Nou, na 5 kwartier gewacht te hebben hadden we het gehad en zijn we in The Saloon gaan eten. Echt de Tunesische mentaliteit, om een bepaalde tijd af te spreken en vervolgens rustig 1 of 2 uur te laat te komen. Belachelijk!

De volgende keer dat ik een bericht schrijf hoop ik weer te kunnen lopen ;)