Survival of the fittest

Hallo, daar is ze weer!

Zoals altijd heb ik weer veel meegemaakt en dus weer veel te vertellen! Ik zal beginnen met het meest spectaculaire verhaal. Nu denk je; 'nu komt het!' En nu komt het inderdaad!! Afgelopen vrijdag was ik weer bezig mijn hotelbezoeken af te leggen. Ik zat op de scooter, op weg naar het volgende hotel. Op een gegeven moment gaat er een taxi naast me rijden en hoor ik iemand naar me schreeuwen. Ik ga er – uiteraard – vanuit dat het weer een man is met te veel hormonen en kijk strak voor me uit, totdat ik BOEM! hoor en de taxi mijn kant op zie komen. Ik schrik me helemaal wezenloos en zie als ik achteruit kijk de stukken autolamp alle kanten op vliegen. Als ik eenmaal bij het hotel ben aangekomen is het eerste wat ik doe Melissa smsen, die mij vlak daarna belt. Wat blijkt? Zij zat in die taxi en riep naar me! Toen ze eenmaal doorhad dat ik niet van plan was te reageren stopte ze ermee, maar de taxichauffeur was nog niet uitgekeken en bleef naar mij kijken in plaats van naar de weg. Vervolgens zag hij de auto die nog een stukje op de weg stond omdat hij af wilde slaan te laat. Gelukkig kan ik ook van dit verhaal zeggen dat het goed afgelopen is, want zowel Melissa als ik hadden natuurlijk gewond kunnen raken! Melissa had naar voren kunnen klappen en de taxi raakte mij net niet toen hij uit reflex – te laat – mijn kant uitweek. Ja, dat was wel weer even schrikken dus!

Pas hadden we ook weer is geen warm water, wat dus inhoudt dat dan de gasfles leeg is. Dus ik weer naar de huisbaas, wiens gezicht aardig betrok toen ik meldde dat we wéér een nieuwe gasfles nodig hadden. Hij dacht zeker dat we het gebruiken als lachgas... In ieder geval, toen het allemaal weer aangesloten was vroeg hij; 'please, can you make water?' (zijn Engels is niet zo goed :P).. Of wij dat kunnen maken?? Nou en of! XD

Donderdag had ik een lange, lange dag. Ten eerste had ik 6 info's, waaronder ook een paar grote. Bij de laatste merkte ik dat ik op de automatische piloot mijn verhaal opdreunde. Het drong niet eens tot me door wat ik zei; het rolde er zó uit! Het voordeel was wel dat ik die dag goed verkocht, dat vind ik dan weer heel leuk (en mijn bankrekening trouwens ook). Het nadeel was dan weer dat aan het einde van de dag m'n stembanden aan vervanging toe waren.
's Avonds moest ik naar de kliniek die ik al eerder van binnen had gezien, namelijk toen ik besloten had om de straat van dichtbij te gaan bekijken. Nu was het gelukkig niet voor mezelf; één van mijn gasten (een meisje van 6) lag er met een virus. En ik als hostess van hun hotel ging bij hen op bezoek! Ik heb er meer dan een uur gezeten. De gasten bleken in Nootdorp te wonen (ligt tegen Den Haag), wat is de wereld toch klein!
Voor andere gasten moest ik achter hun verloren koffers aan: die waren gewoon helemaal niet aangekomen. Het zal je maar gebeuren en dan helemaal in Tunesië, het land waar je alleen soepjurken of kleding met groot Dolce & Gabana erop (imitatie natuurlijk) kunt kopen. Hoe vaak ik wel niet de luchthaven heb gebeld... Uiteindelijk bleken de koffers in Barcelona te staan. Ik zeg; Barcelona, Port el Kantaoui; what's the difference?!

Maandag had ik de lichtshow begeleiding. Het was opzich wel leuk, ik heb wat met gasten gekletst enzo, maar ik zou het niet elke week willen doen. Gelukkig was het eenmalig!
Dinsdag ging ik samen met Melissa en haar moeder en broertje (die zijn hier een week geweest) naar Tunis. We deden de excursie die we in het begin ook hadden gedaan; naar het mozaïekmuseum, Sidi Bou Said, Carthago en natuurlijk Tunis. Ik heb nog wat leuke dingetjes gekocht, maar het was echt zooo warm! Sidi Bou Said is een dorpje dat wat hoger gelegen is, dus dat was klimmen. En dat met die hitte! Ik had het niet meer. Natuurlijk moesten we ook weer wat meemaken, want ik zat natuurlijk in de bus he! Net toen we voorbij Hammamet waren hoorde we een raar geluid, en de bus stopte vervolgens op de vluchtstrook van de snelweg. Het bleek dat een stuk van het profiel van de band eraf was gevlogen. We reden wel verder, maar wel met de kans op een klapband. Fijn! Een stuk later hoorden we opnieuw het geluid en werd er opnieuw gestopt. Er was wéér een stuk profiel van de band af, en toen werd er uiteindelijk toch besloten om toch maar niet verder te rijden. De band zou het sowieso niet halen tot Sousse. En dus moesten we langs de snelweg overstappen op een andere bus! Zoiets kan alleen maar gebeuren als Diana in de bus zit.

Verder ben ik heeeel benieuwd hoe het er met de Mexicaanse griep aan toe gaat in Nederland. Natuurlijk kijk ik op een afstandje mee via het journaal, en af en toe flitsen beelden voorbij van Nederlanders met mondkapjes op a la China met de Sars epidemie. Ook hoorde ik van een gast dat het personeel van de Mediamarkt plastic handschoenen aan hadden. :P Wie weet zit ik hier nog wel veiliger... Ik hoor bijvoorbeeld steeds vaker van gasten dat ze 'gefilmd' werden bij aankomst op de luchthaven. 'Waarom werden we gefilmd?', hoor ik dan ook heel vaak. Nou, dat is dus een warmtecamera waarop ze kunnen zien wat de lichaamstemperatuur van de mensen is. De mensen met een te hoge lichaamstemperatuur worden eruit gevist en gescreend op Mexicaanse griep. Dit is wat Tunesië doet aan Mexicaanse griep preventie! Ook hebben wij vanuit Tui Nederland informatieve brieven voor de gasten gekregen over de Mexicaanse griep, die we op de informatieborden moeten hangen. Ik zeg; het moet niet gekker worden!

Ook is het de afgelopen dagen wat minder weer. Nederland komt letterlijk en figuurlijk steeds dichterbij, want gisteren regende het zelfs even! 's Avonds onweerde het ook, en dat is hier wel mooi want je ziet dat heel mooi tegen de lucht. Door het weer mocht van de politie de boottocht van vandaag (die ik zou begeleiden) niet doorgaan, dus helaas; geen dagje zonnen voor mij!
Maarja, het zal snel wel weer opklaren. In juli waren er ook een paar dagen waarop het weer iets minder was (toen moest er bijvoorbeeld een vlucht uitwijken naar Tunis), dus ik ga er vanuit dat de zon snel weer zal schijnen.

Last but not least komen mijn moeder en zusje op bezoek!! :D Ik tel de dagen af totdat ze komen, ik heb er echt heel veel zin in! Ze komen de 18de dus nog maar een paar daagjes! Als ze weg gaan ga ik zelf ook bijna weer weg, dus dit keer zal ik denk ik geen moeite hebben met het afscheid.
Voor iedereen die me post gestuurd heeft; heel erg bedankt! We hebben de muur aardig opgefleurd met alle kaarten. Nu heeft het niet veel zin meer om iets te sturen, want ik ga over ruim 2 weken weg en de post kan er nog wel is wat langer over doen. Maar als jullie nog iets willen sturen kan dat eventueel naar m'n ouders, adres op aanvraag. ;)